درد تو درد من است

ای غــــــریب آشنا بــا رنــــــــج و درد                  ای کــــه بستانت شده پاییز و زرد

یــــاد آن دستـــــان خــــــالی تــــوام                  فکـــــر آه و بــــــی قــراری تـــــوام

یـــــــاد آن چشمان پـــــــر بــــاران تـو                 وان همیشه سفره ی بـی نان تو

چشمه ها جوشان و تو لب تشنه ای                خانه ها کاخ است و تو بی خــانه ای

پس چـــه شد دلجویی در مـــانــدگان                دستگیــــــــری ِزپــــــا افتادگــــــان

واژه ی انفاق ، ره گـــــم کـــرده است                بی خیالـــی با خودش آورده است

مـــی نویسم در کتـــــابـــم درد تـــــو                 تا شود شایـــــد کسی همدرد تو

گیرد آن دستـــــــان پینه بستـــــه ات                 شاد سازد آن نگـــــــاه خسته ات

وای بر مـــــــا گـــــر زتـــو غافل شویم                 کج رویـــــم و راهی باطل شویــم

راه ما راه علــــی(ع) عـــــاشق است                کـــــو دلش از آه درمانده شکست

چون علی (ع) دستی بگیریم از یتیم                عهد بندیم با خـــــــداوند رحیـــــم

پس بیایید با هــــزاران نـــــذر عشق                 دل بجــــوییم و بپاشم بذر عشق